راستش رابخواهی فاجعه ی رفتن توچیزی راتکان نداد..!من هنوزهم چای میخورم،قدم میزنم ، هنوز هم زنده هستم...

اما تلخ تر ، تنهاتر وبی اعتمادتر.....

تنهایی شاید تجربه بازشدن چشم باطن انسان باشد.تنهایی،شایدجدایی ازیارانی باشدکه پرواز را نمی شناسند .اما راز تنهایی را نمی باید باکسی درمیان نهاد تابه عقوبت انکار عشق گرفتار نشد.

بعضی زخمها هست که هر روز صبح بایدپانسمانش راباز کنی ورویش نمک بپاشی تا یادت نرود دیگر!سراغ بعضی ادمهانبایدرفت

یافتن عشق مانند یافتن کفش است

گاهی ادمها به دنبال انهایی که زیباهستندمی روند

امادرنهایت

یکی که باان احساس راحتی می کنند را برمی گزینند