راستش رابخواهی فاجعه ی رفتن توچیزی راتکان نداد..!من هنوزهم چای میخورم،قدم میزنم ، هنوز هم زنده هستم...

اما تلخ تر ، تنهاتر وبی اعتمادتر.....

تنهایی شاید تجربه بازشدن چشم باطن انسان باشد.تنهایی،شایدجدایی ازیارانی باشدکه پرواز را نمی شناسند .اما راز تنهایی را نمی باید باکسی درمیان نهاد تابه عقوبت انکار عشق گرفتار نشد.

بعضی زخمها هست که هر روز صبح بایدپانسمانش راباز کنی ورویش نمک بپاشی تا یادت نرود دیگر!سراغ بعضی ادمهانبایدرفت

یافتن عشق مانند یافتن کفش است

گاهی ادمها به دنبال انهایی که زیباهستندمی روند

امادرنهایت

یکی که باان احساس راحتی می کنند را برمی گزینند

ادمها برای هم سنگ تمام می گذارند

نه وقتی که درمیانشان هستی!

انجاکه درمیان خاک خوابیده ای

سنگٍ تمام را می گذارند ومی روند

می روند!

شاید !

میان این همه نامردی

بایدشیطان رابستاییم،که "دروغ" نگفت

جهنم رابه جان خریداما

تظاهربه دوست داشتن ادم نکرد

حکایت رفاقت من باتو،حکایت"قهوه"ایست که امروز به یادتو.....تلخ نوشیدم ! که باهرجرعه،بسیار اندیشیدم ،که این طعم رادوست دارم یانه؟ وانقدر گیرکردم بین دوسداشتن ونداشتن که انتظار تمام شدنش را نداشتم ! وتمام که شد فهمیدم بازهم قهوه میخواهم! حتی تلخ تلخ.

اگه

هدفی برای زندگی

دلی برای دوست داشتن

وخدایی برای پرستش داری

"خوشبختی"

(منبع:ma3ta.com)

گاه دلتنگ می شوم دلتنگتراز تمام دلتنگی ها

حسرت ها را می شمارم

وباختن ها

وصدای شکستن را

نمیدانم من کدامین امید را ناامیدکردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگم

چون دوستت می دارم ،

مجبور نیستی ان گونه که در روز اشنایی مان بودی ،

باقی بمانی!

چون دوستت می دارم ،

مجبور نیستی خودت را محدود کنی

به تصویری که از تو زنده مانده در من !

چون دوستت می دارم ،

می توانی انچه هستی باقی بمانی و

انچه نیستی شوی !